Зіма. Дні становяцца карацей, але гэта не перашкаджае атрымліваць асалоду ад прыгажосці зімовай прыроды. Гледзячы ў акно, я бачу цудоўную карціну.
Усё пакрыта інеем: драты, лаўкі, трава і галінкі дрэў. Бярозы прыгожыя ў сваім срэбным убранні. Мароз, апранаючы у іней, робіць іх казачна прыгожымі, падобнымі на вырабы з незвычайнага і далікатнага крышталя. Іней на траве і галінках дрэў ледзь прыкметна афарбоўваецца ў аранжавыя адценні, якія дораць промні заходзячага сонца, якое ціхенька намякае нам на набліжэнне ночы. Сонца павольна хіліцца да гарызонту. Закат мяккі, неба свеціцца бледна-чырвоным святлом. Небасхіл далікатны і пухнаты, як пер’е. Здаецца, вось-вось з яго пасыпяцца буйныя камякі снегу, якія закружацца ў віхуры. Аблокі на небе малююць незвычайныя ўзоры.
Прыгожая зімовая прырода, ёю можна любавацца бясконца.
Осень - унылая пора,очей очарованье! Писал небезизвестный классик. Мне тоже нравиться осень - в Природе, осенью листья меняют свой цвет, от ярко-желтого до багрянного цвета. Осенью можно посмотреть как движется Часы и Время; дети вернувшиеся от бабушки, дедушки. Другим не меннее важным фактором, явлется на мой взгляд яблочное дерево. Яблоки-ценный витамин. Осенью лучше всего собирать гербарий из листьев дуба,калины, веточек рябины. Мне нравиться осень и тема сочинения очень близка, надеюсь оно Вам понравилось.
Сем дзён губляе лiсце клён i тчэ дыван вясёлы.
На прысады, на кусты дожджык сыплецца густы.
Дзядуля Юлiк коз гадуе, аберагае, iх шкадуе.
Пацягнуўся сыты коцiк, вымыў лапкi, хвост, жывоцiк.
Аўтарскае
Пісьмовы
Жыццёвы
Родненькі