Па вулицах , па дрэвах-творны склон
177.
Пякуць - | спр.
Крычаць - || спр.
Кормяць - || спр.
Жывуць - | спр.
Ведаюць - | спр.
178.
Несцi - несяце (-яце), весцi- ведзяце (-яце), iсцi - iдзяце (-яце), трэсцi -трасяце (-яце).
Клiчаць- клiчаце (-аце), секчы - сечаце (-аце), набраць -набераце (-аце), таўчы -таўчаце (-аце).
Палiваць -палiваеце (-еце), кусаць -кусаеце (-еце), снедаць -снедаеце (-еце), напаўняць -напаўняеце (-еце).
<span>летняя раніца
было ціхае летняя раніца. Сонца ўжо высока стаяла ў чыстым небе. Але поля яшчэ блішчэлі расой. З далін веяла духмянай свежасцю. У яшчэ сырам лесе весела спявалі раннія птушкі. Па высокай жыта беглі доўгія хвалі. Уверсе звінелі маленечкія жаўрукі</span>
"аддана" - лiшняе. Усе астатанiя назоунiкi, акрамя яго.
Васіль Быкаў "<span>Балота"
1. </span><span>Грушка была маладая, нізкарослая і бухматая на сонечным прыволлі, калючае яе сучча абвісала да самага долу і добра затуляла чалавека.
2. </span><span>З закапцелага коміна крайняе хаты віўся ўгару слабы дымок, гатаваўся сняданак.
3. </span><span>Сонца ўжо даволі высока паднялося ў небе і няблага прыгравала ягоныя плечы, штаны ззаду і боты памалу падсыхалі пасля начнога купання ў балоце.
4. </span><span>I праўда, за парослым альшынамі раўком, відаць было, пасвіўся невялічкі статак – некалькі кароў хадзілі па сенажаці, збоч сноўдала жаночая постаць.
5. </span><span>Косця тым ранкам устаў рана, пабудзіла маці, – падышла радоўка на пасту.</span>