трэба паставить -нн-.................
Для таго, каб адчуць чаргаванне зычных трэба праскланяць гэтае слова
н.скл. пошта
р. скл. пошты
д.скл.пошце
в.скл. пошту
т.скл. поштай
м. скл. аб пошце
Им.п. Весна,Земля,Речка,Дождь,Огонь
Род.п.Весны,Земли,Речки,Дождя,Огня
Дат.п.Весне,Земле,Речке,Дождю,Огню
Вин.п.Весна,Земля,Речка,Дождь.Огонь
Твор.п.Весной,Землёй,Речкой,Дождём,Огнём
Пред.п.О весне.о земле,о речке,о дожде, об огне.
Самое возвышенное слово на Земле, слово "мама"! Именно мама дает нам первый вдох, первую улыбку и радость, оберегая нас всю жизнь...Мамина любовь чиста как родник, только еще чище и прозрачней; нежность рук, словно полотно шелка, только еще нежнее, мягче и мамины руки самые ласковые на свете! Вырастая, нам так не хватает маминого взгляда, объятий...С мамой мы проживаем лучшие и самые трепетные моменты нашего долгого жизненного пути. Поэтому важно всегда безкорыстно любить и чтить маму, уважать ее единственную и помнить, что мам не бывает много, мама одна...!
Жорсткасць. Навошта я буду тлумачыць, што гэта значыць? Кожны, я ўпэўненая, ведае. Але ад гэтага становіцца толькі страшней глядзець на тое, што робіцца ў свеце. Я прывяду некалькі прыкладаў. Далёка хадзіць не будзем, возьмем нашу школу. У кожным класе ёсць чалавек, якога пастаянна зневажаюць і над якім увесь час смяюцца, а чым ён заслужыў такое стаўленне да сабе? Тым, што яго бацькі не зарабляюць на модныя рэчы, або тым, што ён не хоча лаяцца матам, паліць і піць? Няўжо, каб над табой не смяяліся, трэба быць такім, як усе? А вы не задумваліся, што гэты чалавек можа быць значна больш высакародны ўсіх тых, хто над ім смяецца. А можа, варта быць прыязней і больш уважліва да сваіх аднакласнікаў? Гэта можа аказацца прыемным!
Разгледзім іншы прыклад. Як мы ставімся да нашых настаўнікаў? Хіба не жорстка? Яны кожны дзень спрабуюць убіць нам у галаву хоць штосці. Перажываюць за нас больш, чым мы самі. Імкнуцца дапамагчы нам зрабіць правільны выбар у жыцці, а мы? ! Мы над імі проста здзекваемся: ругаемся, смяёмся, не рэагуем на іх словы… Вядома, ёсць такія вучні, якія цэняць і паважаюць працу настаўнікаў, але іх, на жаль, вельмі мала. Можа, хопіць думаць толькі пра сябе? Варта звяртаць увагу на людзей, якія атачаюць нас. Бо яны гэтак стараюцца для нас!
Жорсткасць, яна існуе не толькі ў сценах нашай школы, яна жыве ўсюды! Я вельмі спадзяюся, што людзі знойдуць у сабе сілы змагацца з ёй. І стануць дабрэйшымі і ветлівей ставіцца адзін да аднаго! Кожны з нас патрэбен разумець што без чалавечнасці ніколі не будзе вечнасці. А дарыць людзям усмешку і гаварыць прыемнае слова можа кожны з нас.