Вобраз князя Вітаўта не мог не адбіцца і ў народнай памяці. Апошнім часам у друку з’явіліся публікацыі, якія закраналі тэму народнай памяці пра Вітаўта: у артыкулах «Беларусы ведалі сваіх герояў»[1] Э. Зайкоўскага і «Образ князя Витовта в народной культуре белорусов»[2]Ю. Гурскай.<span>Жыццё Вітаўта ў чымсьці нагадвае жыццёвы шлях полацкага князя Усяслава Брачыславіча (блізу 1029 — 1101 гг.) Абодва князі дамагліся найбольшага ўздыму для сваёй дзяржавы, уладарылі доўгі час, абодвух лёс вымушаў уцякаць з айчыны, пакідаць пасад, а потым зноў узносіў на вяршыню славы. Адзін з іх нарадзіўся ад «валхвавання», а другі быў сынам вайдэлоткі Біруты. Усяслаў і Вітаўт ёсць самымі вядомымі гаспадарамі ў гісторыі Беларусі. Абодва пакінулі след у літаратурнай спадчыне: Усяслаў — у «Слове пра паход Ігаравы»; Вітаўт — у «Пахвале Вітаўту», «Песні пра зубра» М. Гусоўскага, «Прускай вайне» Я. Вісліцкага. Народная памяць таксама захавала вобразы князёў: лічыцца, што Усяслаў быў апісаны ў быліне пра Вольха Усяславіча. А Вітаўт? Пра Вітаўта захаваліся легенды і паданні, і, як трапна заўважыў Э. Зайкоўскі, па колькасці прысвечаных Вітаўту тапонімаў ён бясспрэчна стаіць на першым месце сярод асобаў беларускай гісторыі[3]. У паданнях вялікі князь літоўскі вядомы пад імёнамі Вітаўт, Віт, Віток, Вітыўт, Вітоўт, Вытыў, Вітольд, Вітулт, Вітэлт. Дык як жа ўспрымала насельніцтва князя Вітаўта, які след ён пакінуў у памяці народу? На гэтыя пытанні мы і паспрабуем адказаць у нашым артыкуле.</span>
Ответ:Виги за избирательную реформу, тори против. Поищи в интернете более развёрнутый ответ, 50 баллов не нужно.
Объяснение:
расширена сеть военно-учебных заведений : созданы военные гимназии, юнкерские училища, академии
введены новые военные уставы
учреждены 15 военных округов для улучшения управления армией
проведено перевооружение армии нарезным стрелковым оружием и артиллерией
и 2 самых важных :
отменена рекрутская система косплектования армии
в 1874 году введена всесословная воинская повинность
Крепостное право- система личной зависимости крестьянина-земледельца от помещика-землевладельца. Все же крепостной не был рабом: он мог владеть собственностью ( скотом, орудиями производства ) иметь семью ( продажа мужа или жены по отдельности официально не разрешалась ), причинение ему серьёзного ущерба считалось преступлением (за что и судили Дарью Салтыкову (Салтычиху ). Права крестьян были очень не значительные. Он не мог заключать договора, основывать промышленные производства, или заниматься торговлей. Крестьянскую реформу 1861г одни называют "великой", а другие "грабительской". Реформа дала крестьянину личную свободу. Его больше нельзя было продать или женить насильно. Он получил право быть собственником земли, но на очень определённых условиях. Реформа дала существенный толчок экономическому развитию России!